Tot en met 1940 werden de (roei)reddingboten met vier of zes paarden naar zee getrokken. Als de afstand naar zee door de duinen zwaarder was, werden meer paarden gebruikt (zoals op de foto; de reddingsboot van Ameland). Tot 1940 waren op de meeste reddingstations met een strandreddingboot namelijk nog voldoende paarden beschikbaar, omdat ze als werkpaarden ingezet werden in boerenbedrijven, schelpenvisserij of andere beroepstakken.

Na de Tweede Wereldoorlog verdwenen de roeireddingboten uit beeld en voor de zwaardere motorstrandreddingboten werden waterdichte voertuigen ingezet. De laatste paardenreddingboot op Ameland werd daardoor een wereldberoemde traditie.